Samstag, 17. Mai 2014
Rrahim Sadiku - Ajo Ҫamëria
Ajo Ҫamëria
Plagëve të shpirtit
dhembin kujtimet!
Ҫamëria mbetur horiont pa fund
shtigjeve frymëzuese.
Pehatur një vale nga deti...
një dege ulliri vizatuar,
një ere tek përkund lisat
shtruar ëndrrës,
madhëruar shpresës…
Një kohë do të hapet, o lot,
me hënën shpaluar qiellit,
me zemrën qetësuar drithërimeve!
E ajo, Ҫamëria,
me legjendën do të vijë
kllapuritjeve të liqenit
bregut të Jonit
veshur arbërisht
e re, si nuse…
Plagëve të shpirtit
dhembin kujtimet!
Ҫamëria mbetur horiont pa fund
shtigjeve frymëzuese.
Pehatur një vale nga deti...
një dege ulliri vizatuar,
një ere tek përkund lisat
shtruar ëndrrës,
madhëruar shpresës…
Një kohë do të hapet, o lot,
me hënën shpaluar qiellit,
me zemrën qetësuar drithërimeve!
E ajo, Ҫamëria,
me legjendën do të vijë
kllapuritjeve të liqenit
bregut të Jonit
veshur arbërisht
e re, si nuse…
Danel Cana - Çamëria
ÇAMËRIA
Unë do të jem i qetë,
Kur të shoh çamerinë,
Në vënd të saja të rrojë.
Edhe si njerëz të lirë,
Të qeshë edhe të gëzoj.
Ma do zemra që të bëhet,
Ajo që njeriu do.
Po ke zemër prej njeriu,
Nuk i thuhet zemrës Jo!
Kush ka zemër prej njeriu,
Nuk e bën tjetrin të vuaj!
Por dhe kur e sheh që vuan,
E ndihmon, e i jep shpresë!
Se dhe botën po t'më falin...
Çameria... do therresë!
Kur të shoh çamerinë,
Në vënd të saja të rrojë.
Edhe si njerëz të lirë,
Të qeshë edhe të gëzoj.
Ma do zemra që të bëhet,
Ajo që njeriu do.
Po ke zemër prej njeriu,
Nuk i thuhet zemrës Jo!
Kush ka zemër prej njeriu,
Nuk e bën tjetrin të vuaj!
Por dhe kur e sheh që vuan,
E ndihmon, e i jep shpresë!
Se dhe botën po t'më falin...
Çameria... do therresë!
Abonnieren
Posts (Atom)