Kasam Shaqirvela: ÇAMËRIA

Ç A M Ë R I A

Gjithmonë të ndjekur
Ngahera të vrarë Prej Andartësh
Dhe Fanariotësh
Të Idesë së Madhe
Që ngrihej lugat mbi dhe
Pllakosur kujë e gjëmë mbi ne...
Në mëkate zhytur
Nga farë e jona,
Dhe laneti ngritur
Nga soji i huaj
Si Venizellos
Zografos dhe Zervas
Për Megaloidenë
E “Vorio Epiri” -it
Që zemra u plas....
Plot smirë e maraz
***
Vërshuan në Çamëri
Llava ujqish t`uritur
E hiena turinj ngjyer
Me gjak Çami të
Pafajshëm, përlyer
Nga masakra e kryer
në fëmijë, gra e pleq
Situata makabre
Të shekullit të ri
Kryer nga grekë meleq?!
Aty në Çamëri.
Oh! Paramithi?
Ç’pësove ti...!
Asaj nate pa hënë
Sa e sa trima çamë
Për lirinë tu vranë
Për vendin mëmë
Pa dallim feje
Ortodoksë-grekë
Apo turq-myslimanë
Sepse ishin të një gjaku
Madje të lindur nga
I njëjti At e Mëmë
Që kohët mi ndanë me:
Gjuhë, fe dhe n’tjera anë.
***
Po vallë shqiptari çu bë ?
A u shkri si bora ndër male
A u tret si kripa në det pa zë?!
Jo, jo?! -ai u nda në:
latinë, grekë dhe turq
Sipas feve që mori
Gjatë historisë, si dhe
Nga proceset e copëtimit,
E pastaj përvetësimit, të
Tokës së Nënë Shqiptarisë
Veç një fije i mbeti
Pa u shkëputur
Atëherë dhe sot
E lidhur për shpirti,
Për zemre e truri
Gjuha dhe gjuhë
Prapë mbeti ajo
Atje, këtu
Gruaja dhe burri
Gjithandej kudo
Lulëzoftë për mot!

Igumenicë - maj, 2005

 

NË DJEP TË KUJTIMEVE
(Ç a m ë r i s ë)

Një Djep e kam dhe në at’ qaj
Djepin e kujtimeve nga vetja se ndaj
Lidhur për shpirti fortë e mbaj
Në të përkundem deri sa s’shkundem
Qofsha në gëzim apo në vaj...
*
Veçse ai lot i nxehtë shkul
Derdhur faqeve t’Botës përplot
Rrëfen dhimbjen që mu ka ngul
Për tokën time lënur nga mot
Ku varret e t’parëve n’perëndim
Pa ndal m’thirrin për një takim
E un s’po mundem me u dalun zot
Nga sfida emri që m’dalin sot, as
S’mund me e prekun truallin tim
N’shenjë kujtimi me u lexu këndim
*
Nga nostalgjia që kam në mërgim
Un’, veç po e ndrydh trunin tim
Plakem së largu, n’kujtim i thinjur
Me fijen e shpresës lidhun për Uni
Mos me u shkëput nga Gjeni im
Tokës a Detit Djepin e përkundi
Për ditë ma t’mira me u pa n’gëzim
*
Fort po m’buçet zemra ime sot
N’gjak t’Arbnit që i shkon n’vlim
Seç ma ushqen trunin tim o zot?!
Me t’bëmat e lashta t’popullit tim
Që m’i lanë t’parët në trashëgim
Amanet për zgjimin tonë
Ngado ku frymojmë neve sot,
Sot o kurrë sa s’asht ba vonë!

***
ÇAMËRI, ti Tokë Thesprote!
Shekuj varg në lot e n’gjak
Mbete n’gra e në ndoj plak
Dhe n’do t’mi në konvertim
Rreth e përqark të sojit tim
Ngrën’ e sosur veten n’dëshpërim
Nga shfarosjet me gjithë dëbim
Ndonse fëmija tu përgjak
Për Liri kur dhe kushtrim
U tundën: i ri edhe plak
Por, bota qe shurdhmemece!
As nuk pa, e as u zu n’lak
Padrejtësia që Ty tu bë
Evropën plakë s’e bëri merak
*
Siç po i ngjet por edhe sot
Bash si ty dhe motrës jote
Nuset i marrin pa dullak
Dardani i thënçin për mote
Mollën e kuqe e mban n’bajrak
Me një gluhë e me një resë
Përcjellë nga brezi n’brez
Bashkë llafosin me besa-besë
I njëjti gjak damarët ua ndez
*
Ah, veçse loti i nxehtë shkul!
Po m’sjellë n’mend atje ku jam
Australi, Amerikë apo gjëkund
Kudo qofsha, me tu përkul
Nga ëndrra t’trishta me u shkund
Djepin e kujtimeve me e tund
Se s’po muj me dorë me t’prek
As nuk m’lënë në ty me hi
Ajrin tënd me e fut n’mushkëni
Ujin tënd n’burim me e pi, kët’
Dhimbjen time për me e shkul
Se mos vdeksha pa t’pa me sy
Por tu gëzofsha n’Tate Liri
ÇAMËRI moj ÇAMËRI
Se ku vete, se ku gdhi
Emri jot plot nostalgji
Mi mba hapur vesh e sy...!
Po, rroj gjallë veç për Ty...!
Sa me ta festue njat Liri....!
Dhe në vdeksha unë ndokund
Veç një brengë me vete do marr
Si flamur t’më rri mbi varr
Shpirti im le të vijë tek TY
Edhe një herë le ta përkund
Djepi yt moj ÇAMËRI...!

16, maj, 2007
Janinë, ÇAMËRI