Namik Selmani - Kur të shkoj në Çamëri

 

Kur të shkoj në Çamëri

Në një krua ku njomet buza
Do të pi ujë të bekuar
Do thërras zogj e pëllumba
Ditë e bardhë pa aguar.

Do të pi një verë agimi ...
Të papirë në jetë të jetëve.
Në s’më ngop një çast burimi,
do thërras në ndihmë dete.

Do ta tund në erë shaminë
Ku çerdhon një dallandyshe.
-Erdha prapë, mik’e mirë
mos m’i shih thinjat mbi krye!

Do ta shporr Gardhin e Shpirtit
T’i kthej malet në lendina.
Prush i nxehtë që fle të gjiri
Do blerojë bokërrima.

Do ta gdhij natën voliote
Sup më sup me Osman Takën
Në s’më gjeni në një breg
Do më gjen tek mbjell arën.

……………………………

Tri pranvera e vera bashkë
Çamëri,pret pa u ndalur.
Kush ta djeg zemrën e bardhë
Iu harroftë në shekuj pragu!

 

 

Amaneti i nënës
Motiv çam

Më lini të shkoj në male të Margëllëçit që të ndez furrën
Të pjek kulaçin për Dasmën e shpejtë Rikthimit!
Në gërmadhat e viteve dua të gjej leshin dhe furkën
Në bahçet e vetmuara të mbledh kokrrat shegëve e të ullirit.

Hingëllin një kalë i vetmuar në portën e drunjtë
Akoma rrëmih në tokë me këmbët pa patkonj.
Në varret dhefundosur ka gjarpërinj ferra dhe gurë
Në oda dasmat e vashazve dua prapë t’i shoh,.

Do shkoj dhe zbathur të mbjell borzilok dhe mannxuranë
Do vijnë krushqit e s’kam ç’t’u vë në duar
Në këmbët e detit të luaj me dallgë e me valë
E këngët e kurbetit dua që sot t’i shoh zgjuar.

Do të përkëdhel gurët e muret me dhimbje e mall
Të lyejcep më cep me gëlqere oxhakun dhe vatrën.
Do thërras trimat që vallen ta hedhin gjer na tavan
e fëmijëve e që do të lindin t’u jap me shpirt uratën.

Do të vete në Margëllëç, do të vete!!!

 

 

Kush ma shkruan amanetin
( Motiv çam)
 
Kush më merr sërish për dore
Të më bredhë prapë?
Çamëri, moj klumushtore
Djegur nga një mall.
Kush më njom buzët e thara
Nga etja shkrumbuar
Kush më mban një iso kënge
Gojë më gojë kënduar?

Kush ma tund valles mandilen
Të pikojë nga nuri
Të më hapë sëndyqet varg
Të kërrej flamurin?
Kush më fut nëpër ullishta
Kokrrat t’ua prek,
E t’u them ca fjalë malli
Si ninullë në djep?

Kush m’i thotë fjalët çamçe
që s’i fola dot.
Kush më jep në rrudha duarsh
Lule borzilok?
Kush me feks me dritë ballin
Nëpër terr të qiellit
Kush më ngre si një kala
Lapidar kujtimi?

Kush ma shkruan amanetin
Me fjalët prej zjarri?
Kur të hidhen plisa dheu
Ëndrrën jasht ma mbani!
Se do bëhem prapë dhëndërr
Që të dhëndërroj
Do të bëhem sqep shqiponje
Brigjesh të ndaloj.

Se do bëhem fyell Tane
Të zgjoj Çamërinë
Për ty , nënë, me thinja valësh
Mos paçim harrim.
Se do bënem frymë e gjallë
Që të zgjoj oxhaqet.
Se do bënem Verë e ngrohtë
Të çel manushaqet.

Vjen në fjalë si uratë
Kohë e kalëruar.
Na troket me gurë në portë
Me pishtar në duar.
Na kujton ca varre shkretë
Ca lule lëndine
Fshehur krojesh nëpër përrele
Në rrënjë të ullinjve.

Ç’them kështu, vëllezër, motra
Mos jam bërë përçart?
Dorën trupit të ma vini
Ballin e kam zjarr.
Do më jepni hak patjetër
Se na rrit një palcë.
Me vatanin brumëgatuar
Ngrohur-o në një buhar*

Buhar –(dialekt).-oxhak