Ajne Ibërhysaj: NË ÇAMËRI ASHTI KULLON PËRJETËSI

Ajne Ibërhysaj

 

NË ÇAMËRI ASHTI KULLON PËRJETËSI 

Çamëri 

Lundron mbi rërën e zjarrtë të kohës 

Vitet mortore gdhenden me vijat e hartës 

Rrugët ndriçojnë horizontet e mjegullta 

Lotët bien e i njomin gjethet nën tokë 

Fusha e pafundme me qiell të venitur 

Shtëpitë pluskojnë terr 

E dritaret kërkojnë dritën 

Koha matë heshtjen e gjëmon stralli 

Dheu si një varr lundrues e varros qetësinë

E Ti mbetesh si lulja nën akull 

Çamëri 

Erërat të rrëmbejnë e valët lëshojnë klithmë 

Edhe paqja venitet përball teje 

Akujt shkrihen e mbijnë gjethnjomat 

Flet dhimbshëm arkitektura drithëruese 

Zgjon një zë 

Shekujt ringjallin mijëra melodi dhimbjesh

Në Çamëri ende lind dielli 

Ende tymon e këndohet pathosi Ilirik

Si bajrak prekë kraharorin e lumon qiellin 

Errën vitet e ashti kullon përjetësi 

Mbështjellë kohën si shpend i përgjakur

Shekujt dremitën e rruga njomet me gjethe dafine