Geni amë, moj Çamëri

Poezi nga Fran Ukcama

Sa herë unë kaloj në Artë,
Igumenicës, perlës së detit,
Janinën e ngre në qafë,
Ndej rënkimet e shpirtjetit...

Ndjej trazimet, gjysh pas gjyshi,
Fjaltë po m`vijnë, arnbnore, kthjellë,
Ah Çamëri ti moj dritë syni,
Ti shtojëzanë motit ke mbetë...

Sa do të mbilln në faqe ullinj,
Gjoksit tënd që rehat nuk gjën,
Aty poshtë gjakë arbnri lëvrin,
Aty s`shterr një amë, një gen...

Aty asht rrënja e shqiptarit,
Osman Takës, vallja në erë,
Ali Pasha, Marko Boçari,
Hasan Tasini në qiej del...

Nuk shuhet kurrë amaneti,
Trojet lypin shpirtin gjakun,
Kodra, fusha, mali, deti,
Presin kthim, bijtë te pragu!